به ما دروغ زیاد گفته اند.برخی بی اهمیت بوده اند و برخی تمام زندگی انسان را تحت تاثیر قرار می دهند.یکی از آن دروغها این بوده است که هر زنی یک مادر بالقوه است.ما باور کردیم همگیمان می توانیم مادرانی خوب و عالی باشیم.اما دروغ بود.ایمان دارم که برخی از ما برای مادر بودن ساخته نشده ایم.شاید نمیخواهیم و یا شاید نیاموخته ایم و یا شاید ذاتی باشد اما بهرحال نباید مادر بشویم.امثال ما ،مادر که باشیم یک آب خوش از گلویمان پایین نمی رود.یک روز خشم ناشی از اینکه به دلیل وجود فرزند به کارهایمان نمی رسیم و یا مجبوریم زود بیاییم و دیر برویم وجودمان را پر می کند و روزی دیگر بغض ناشی از دیدن حس تنهایی فرزندی که وجود مادرش را بیشتر میخواهد بر گلویمان فشار می آورد.و آدم بی آنکه بداند می بیند شکسته،خرد شده و تمام قطعاتش به گوشه ای ریخته است.و تلاشش برای چسباندن این قطعات به جایی نمی رسد.و هیچ کس جز آنکه تجربه اش کرده باشد نمی داند وقتی پر از بغض و کینه و خشم و عصبانیت فریاد میزنی و اشک می ریزی فقط یک سخن در گوش تو تکرار می شود "تو مادر بدی هستی"و تو فقط یک پاسخ داری "من نباید مادر می شدم".
پی نوشت1: گاهی فکر می کنم مادری یک شغل است که برای آنکه خوب به سرآنجام برسد باید تمام وقت باشد،پاره وقت که شد ،یا وقتی با شغل دیگری جمع شد،غیر ممکن است که درست انجام شود.
پی نوشت2: کودکم میگوید دیشب که من نبوده ام و آشنایان از او سراغ گرفته اند که مادرت کجاست؟ برای اینکه آنها را مسخره کند به آنها گفته است "مامان مرده".او این را با خنده گفت و من دنیا بر سرم آوار شد.
بسیار شجاعانه، اما.
پاسخحذفواقعا شجاعانه هست ، من هم یکی هستم که به این مسئله باور دارم و تا الان سعی کردم که بچه دار نشم و خیلی برام سخته که به دیگران بفهمونم بابا مین نمیتونم مادر خوبی باشم. میدونم چی میگی سخته خیلی
پاسخحذفعزیزم حرفت رو جنیفر لوپز هم گفته که مادری تمام وقت است و این حرف ها. اما فکر کنم این قانون دنیاست که هرجایش را بگیریس یک جای دیگرش لنگ می زند، برای زن ها بیشتر. اگر در خانه هم بنشینی بازهم مملو از فریادی که چرا فنا شدی و .... . اما من برای دخترم راه حل بهتری دارم به او خواهم گفت که مادری بخش لایننفک وجودت است و انکارش نکن مثل ما و شغلی و رشته ای انتخاب کن که به راحتی بتوانی همه را باهم هندل کنی. زن ها تا مادر نشوند، یعنی یکی از مهم ترین غرایزشان را نیازموده اند و یعنی بخشی از وجودشان در خواب است، شاید بشود گفت بخش بزرگی اما امروز درباب خودم می اندیشم که می توانستم نقاش بزرگی باشم، پر از ذوق، که مادر موفقی هم بود اما نشد، جامعه نگذاشت و جرمم ان بود که ریاضیاتم محشر بود. نتیجه این شد که امروز یک ژئوفیزیست مغمومم که وقتی مادر کاملی می شود، از رشته اش دور می افتد و وقتی می رود دنبال کارش، همان جمله کذایی من مادر بدی هستم و نگاه های ملتمسانه دخترم مادام روحم را می فشارد....
پاسخحذفگویی این خصلت همه مادر هاست که همیشه در مورد کیفیت مادر بودنشان عذاب وجدان دارند. البته مادران شاغل کودکان مسئول تری به بار می آورند. کودکانی که انگیزه پیشرفت بیشتری دارند و موفقیتهای تحصیلی و کاری برایشان با ارزش محسوب میشود.تمام مواردی که گفتم علمی است و در مباحث روانشناسی همیشه مطرح شده است. و چون رشته تحصیلی ام روانشناسی اطفال بوده در جریان هستم. اینها را نه به این خاطر ، بلکه بخاطر اینکه خودم هم مادری هستم که همیشه با عذاب وجدان خود میجنگد به تو گفتم دوست عزیزم.
پاسخحذفگاهي همين فكر باعث مي‌شود خيلي‌ها بچه دار نشوند...ولي واقعا چطور ميشه همه‌ي اين حس‌ها را با هم يك جا جمع كرد!!! براي زنانِ شاغل سخت تر است....
پاسخحذف