۱۳۸۸ بهمن ۳, شنبه

روبان سفید

دیدن این فیلم که جوایز با ارزش کن و گلدن گلوب را به دست آورده است،خواب شب را بر من حرام کرد و حدودا ساعت 5 صبح بود که توانستم بخوابم.
اول از اینکه فیلم سیاه و سفید ساخته شده بود تعجب کردم اما کمی بعد به این انتخاب آفرین گفتم.در مجموع هم سوژه و هم ساختار فیلم به علاوه بازی بازیگران، فوق العاده تاثیر گذار بود.فیلمی که به کودکان یک جامعه و ظلمهایی که بر آنها روا می شود از زاویه تخریبهایی که این کودکان می توانند نثار همان جامعه کنند نگاه می کند. تلخ بود و دردناک اما بیان واقعیت به نحوی زیبا که کاملا نا محسوس ذهن تورا به سوی سربازان نازی و جنایتهای آنها در جنگ جهانی می برد.آزار و اذیت جسمی و روحی زنان و کودکان را در فیلمهای گوناگون دیده ایم اما کودکان و زنان این فیلم در نتیجه این شکنجه ها به موجوداتی تبدیل شده اند که آرامش را از آن جامعه گرفته اند و این از نتایج منفی آن آزار و اذیتهاست که شاید کمتر به آن پرداخته شده است.
در مجموع هم لذت بردم و هم ترسیدم و هم خشمگین شدم و هم نخوابیدم....