چند روز پیش برای جلسه ای به یکی از مراکز مشاوره معروف تهران رفته بودم.15 دقیقه ای منتظر بودم.در این مدت منشی مرکز داشت با تلفن با مراجعین خانم دکتر الف تماس میگرفت و به آنها اطلاع میداد که خانم دکتر به مدت یک ماه ایران نیست و در نتیجه وقت آنها کنسل می شود.اسم خانم دکتر را بارها شنیده بودم.از معدود سکسولوژیستهای ایران هستند.اما آنچه برای من جالب بود طیف مراجعین ایشان بود.در آن 15 دقیقه چیزی حدود 10 تماس گرفته شد که از این 10 نفر اگر اشتباه نکنم 9 نفر آنها مرد بودند.
میدانم این موضوع میتواند اتفاقی باشد و به هیچ عنوان نمیتوان نتیجه گیری کلی کرد که اصولا مراجعین به پزشکان برای درمان مشکلات جنسی بیشتر آقایان هستند اما در همین اندازه مرا به فکر انداخت که دلیلش چه می تواند باشد:
آیا هنوز هم بسیاری از زنان ما مشکلات خود را نمی شناسند؟
ایا زنان ما هنوز رابطه جنسی را رابطه ای یک جانبه میدانند که در آن نقش مفعول را دارند؟
آیا هنوز تحت نام شرم و حیا از روبرو شدن با مشکلات جنسی پرهیز می کنند؟
و یا از اعتماد به مشاورین و پزشکان برای صحبت کردن از خصوصی ترین قسمت زندگیشان می گریزند؟
دلیلشان می تواند هر چیزی باشد اما در مقابل میدانم دلیل مردان برای مراجعه بیشتر به این پزشکان و مشاوران در حسی است که وجود مشکلات جنسی برایشان ایجاد می کند،حسی که قدرت و اعتماد به نفس انها را زیر سوال می برد.موفقیت در رابطه جنسی اهمیت زیادی در زندگی مردان دارد در حالیکه زنان به راحتی از آن چشم پوشی می کنند. زنان به اسانی این بعد از زندگی را حذف می کنند و تلاشی در جهت اصلاحش نمی کنند.این مورد از جمله مواردی است که فرهنگی تحت عنوان شرم؛عفاف،حجب و حیا خشونت زیادی را بر زنان ما تحیمل کرده است و زنان زیادی بدون اینکه آن را بشناسند از کنارش گذشته اند.
باید دخترانمان از نوجوانی بیاموزند آنها نیز یک سوی رابطه ای برابر هستند که اگر زمانی در آن با مشکل مواجه شدند مانند هر بیماری دیگری به دنبال درمان آن باشند.خودمان باید برابری را بخواهیم.
دقیقا" و کاملا" با این نظر موافقم . البته به فرهنگ سازی نیاز دارد و اینکه زنان حقوق برابر با مردان برای خود قائل باشند.
پاسخحذف