زمانی که زنی مورد آزار جنسی قرار میگیرد به دلایل مختلف که عمدتا دلایل فرهنگی و عرفی میباشند سعی در مخفی نمودن این موضوع و حتی انکار آن پیش خود و دیگران مینماید و در نتیجه زمان طلایی برای مقابله با مچرم را از قانون میگیرد.
به همین دلیل سعی میکنم در این مطالب مواردی که باید بعد از وقوع اتفاقات اینچنینی انجام شوند را شرح دهم:
قبل از هر چیز باید بدانیم تجاوز جنسی لزوما به معنی طی گردن پروسه سکس به شکل کامل نیست و بنابراین طرف داشتن پرده بکارت به معنی عدم تجاوز نیست. مصادیق آزار حنسی را بسیار زیاد است باید بدانیم بسیاری از چیزهایی که بعضا به نظر ما عادی می آید قطعا از مصادیق آزار جنسی محسوب میشوند:آزار و اذیت جنسی از یک نگاه پر از شهوت میتواند شروع شود و تا شدیدترین نوع آن یعنی تجاوز به عنف ادامه داشته باشد. در بسیاری از کشورها داشتن سکس با افرادی که زیر 18 سال دارند هرچند با رضایت آنها باشد از مصادیق تجاوز محسوب شده و به شدت با آن برخورد میشود. که البته باید خاطر نشان کرددر قوانین ایران هیچ تفکیکی میان این موارد وجود ندارد.
در بسیاری از این موارد امکان پیگیری حقوقی و قضایی وجود دارد و البته متاسفانه باید پذیرفت که در جامعه فعلی ایران با توجه به نقص شدید قوانین در زمینه آزار و اذیت جنسی مواردی هم وجود دارد که تنها باید از کنار آنها گذشت زیرا برخورد با انها نیازمند کارهای فرهنگی می باشد مانند خشونتهای موجود در گفتارهای افراد جامعه.
اما در مواردی که هم که شاید از لحاظ قانونی منعی برای طرح شکایت وجود نداشته باشد زنان از شکایت خودداری میکنند:
· برخورد اولیه اکثر زنان این است که باید این اتفاق را فراموش کنند،و تمام تلاش خود را میکنند که هیچ حرفی از آن نزنند.
· پروسه رسیدگی طولانی است و آزار دهنده و در این پروسه زنها مجبور میشوند بارها اتفاقی را که افتاده است توضیح دهند.زجر این عمل کاملا قابل درک است. و به آن باید هزینه های بالای دادرسی را نیز اضافه نمود.
· عدم وجود مدارک کافی نیز در اکثر موارد زنان را با ترس و بی انگیزگی در مراجعه به محاکم روبرو میکند.
اما درنهایت باید دقت داشت شاید اعمال مجازات در مورد فرد متجاوز کمی به ایجاد آرامش کمک کند.علاوه بر اینکه از زنان دیگری که در معرض این خطر هستند حمایت میکند.بنابراین پیگیری قضایی قطعا از اهمیت زیادی برخوردار است.
از مهمترین مراحل اقدام قضایی بعد از تجاوز مراجعه به پزشکی قانونی است.آنچه در این خصوص اهمیت زیادی دارد از دست ندادن زمان است زیرا شاید آثار کبودی و یا زخم تا مدتها روی بدن باقی بماند اما آثار منی در واژن فقط چند روز وجود دارد که در آن صورت امکان تشخیض دی ان ای را فراهم می سازد و به راحتی مجرم را به دست قانون گذار می سپارد.
مراچعه به وکلا و مشاوران حقوقی نیز قطعا باید صورت بگیرد تا بتوان بهترین راه و شیوه را برای طرح دعوی و بیان اظهارات در دادگاه پیدا کرد.علاوه بر اینکه در بسیاری موارد متجاوزان زنان را به شدت تهدید میکنند تا مبادا آنها اقدام به طرح شکایت کنند و وکلا و مشاوران میتوانند به راحتی از وقوع این تهدیدها جلوگیری نمایند.
در این میان باید دقت کرد از آنجا که آسیب روحی تجاوز بسیار از آسیب جسمی آن بیشتر است مراجعه به روانشناسان و روانپزشکان به هیچ عنوان نباید نادیده گرفته شود.این مشاوره ها کمک میکند تا زنها هم با ترس خود از متجاوز روبرو شوند و هم از آبروریزی در محیطهای اجتماعی و خانوادگی نترسند.
یک عامل مهم را هم نباید فراموش کرد و آن برحورد اطرافیان و حمایت از شخص آسیب دیده است.اینکه زنی که مورد تجاوز قرار گرفته بداند از سوی خانواده خود طرد نمیشود و آنها اورا مقصر نمیدانند میتواند کمک زیادی به پروسه مقابله با متجاوز بنماید.
در این میان قطعا جای حمایتهای قانونی بسیاری خالی است.اینکه هنوز در قوانین ما بخش عمده مجازات تنها به پرداخت مهر المثل در صورت از بین رفتن پرده بکارت بر میگردد و زنای به عنف که مجازاتش اعدام است در بسیاری از موارد قابل اثبات نیست.
از سوی دیگر قوانین ما هیچ تفاوتی میان انواع آزار و اذیتهای جنسی قائل نشده است و اغلب موارد آن به هیچ عنوان در قانون به عنوان جرم مستقل شناسایی نشده اند.همچنین حمیاتهای معنوی بسیار کمی از زنان قربانی میشود.این زنان که معمولا از سوی خانواده طرد میشوند ،هم نیاز به حمایتهای مالی دارند و هم حمایتهای پزشکی و درمانی.اما متاسفانه در ایران جای این نوع حمایتها بسیار خالی است.
هدا جان
پاسخحذفغالب زنان ایرانی از حقوق خود بی خبرند(چه تحصیل کرده چه بی سواد) به عنوان مئال همین مراجعه به پزشک قانونی در کوتاه ترین زمان ممکنه در صورت بروز همچین مشکلی.
اگه شما ها که آشنا هستید هر روز تو بلاگ یا فیس بوک یکی از این حقوق را متذکر بشید می تونه اطلاع رسانی خوب و کمک بزرگی باشه.