۱۳۸۹ مرداد ۶, چهارشنبه

نمی دونم

چرا ما زنها به ندرت در مورد احساساتمون به همدیگه راست می گیم(بماند که اکثر مواقع به خودمون هم دروغ می گیم)؟یعنی واقعا نمی تونیم به هم اعتماد کنیم؟زنها معمولا یا همهچی رو خیلی خوب برای دوستان و اطرافیانشون تعریف می کنن یا خیلی بد(البته معمولا این دومی است یعنی همش در حال ناله کردن).

۱ نظر:

  1. من اینطوری بهش نگاه نمی کنم ، می دونم منظورت چیه ها، همون پیاز و روغن داغشو زیاد کردن ، یا همون اگزجزه یا مبالغه کردن حالا هم در مورد چیز های بد هم خوب. اولن که این به نظر من در درجه اول به خاطر فرهنگ ایرونی بودنمونه نه زن بودن، چون پسر های ایرونی هم کم این کارو نمی کنن، یک عامل دیگه اش هم اینه که می خوایم بقیه رو راضی نگه داریم مثلن زیادی خوبی و تعریف چیزی میکنیم ، یا این که می ترسیم مورد حسادت واقع بشیم و همیشه ناله می کنیم و مشکلاتمونو بیش از اونی که هست نشون میدیم ، یا شایدم دنبال شنیدن دلداری و اینا هستیم.
    در همه این حالات این عادت خیلی خیلی بدیه به نظر من ، باید عادت کنیم دقیق و راسگو باشیم و اغراق نکنیم ، اگر 20 مین منتظر موندیم نگیم وااااااااااااااااای دو ساعت معطل شدم و و و ...
    باید از خودمون شروع کنیم و به دوستانیمون هم که این عادت رو دارن یا مهربونی گوشزد کنیم :" بابا تو هم که پیاز داغشو زیاد می کنی ..." البته بعضی ها جنبه گوشزد ندارن فقط ایگنورشون کن

    پاسخحذف