اینکه من بعد از شش سال و نیم همچنان خود را
متتعلق به روز مادر نمیدانم تقصیر هیچکس نیست:
شاید هنوز خود را مادری شایسته تقدیر نمیدانم
شاید هنوز نمیدانم برای چه باید از یک مادر
تقدیر کرد
شاید میگویم هرچه کرده ام وظیفه ای بود که خود
خواسته ام
و شاید
شاید برای آنکه منطبق نبوده ام با الگویی که از
مادر برایم معرفی شده است
شاید تصویر مادری که به من نشان داده اند صدها
فرسنگ با من فاصله داشته است.
و شاید .....
نمیدانم
نمیدانم
اما هرچه هست روز مادر برایم هیچ حسی به همراه
نداشته است نه الان که خودم مادر شده ام و نه زمانی که بیشتر این روز را به خاطر
مادرم به یاد می آورده ام.
کاش مادری را اینقدر پررنگ نمی کردیم برای
زنانمان.میگذاشتم آنها همان زنهایی که میخواستند باقی بمانند و مادری هم مثل سایر
نقشهایی بود که هر کسی در زندگی خواسته یا ناخواسته پذیرایش میشود مادری را بار
سنگینی کرده ایم بر دوش زنانمان که فرصت لذت بردن را هم از آنها دریغ می کند.
.چرا روز پدر نداشته ایم(نگویید داریم که همه میدانیم
کاملا ساختگی و فقط به نوعی از روی لجبازی و آن هم در همین چند سال اخیر اختراع
شده است)؟چرا هیچکس مردان را با عنوان پدر فداکار خطاب قرار نمی دهد؟ چرا هیچکس از
پدران توقع از خودگذشتگی ندارد؟!!
مادری یک نقش است،همه ما زن هستیم و برای اینکه
از نقشهایمان لذت ببریم باید اول خودمان باشیم.
خیلی باهاتون موافقم:)
پاسخحذفهدا جان من در خانه تو نیستم که بدانم مادر خوبی هستی یا نه اما به طور قطع قابل تقدیر هستی. یعنی باید از تو تشکر کرد. تشکر کردن تنها از کسانی که کارشان را به بهترین شکل انجام داده اند صورت نمی گیرد. از همه می شود تشکر کرد و تشکر برای هرکسی دلگرمی می آورد و دلگرمی آدم را به سمت بهتر شدن می برد.
پاسخحذفمادری نقش بزرگی است. آدم اول باید خودش باشد این درست. اما در ایران مادری خیلی پررنگ می شود چون امکانات نیست و مادر شدن مساوی خانه نشین شدن یا رها کردن بچه است. نمی خواهم همه تقصیرها را به گردن دولت بیندازم اما باور کن خیلی مقصر است برای همه احساسات بدی که آدم آنجا دارد. آنجا باید خودت مراقب همه کس و همه چیز باشی از جمله بچه ات و در نتیجه تمرکز بر کار مساوی بی توجهی به کودک و در نتیجه مساوی مادر خوبی نبودن است. تمرکز بر کودک هم مساوی فراموش کردن و نابود کردن خودت. حتی اینجا هم تعادل برقرار کردن راحت نیست اماامکان پذیر است. هدی جان اما روزت مبارک عزیزم. نمی دانم مادریت چطور است اما زن بزرگی هستی.
راستی من از وقتی ایران را ترک کرده ام دیگر داد نمی زنم. خودم شاخ درآورده ام!خسته نباشی