تجاوز همین است!

این زن از فیلمهای پورنی می گوید که همسرش او را مجبور به دیدن آنها می کند،

آن یکی از سکس مقعدی و دردی که هر بار متحمل می شود،

یکی از انواع وسایل ازاردهنده ای که همسرش استفاده میکند،

آن یکی از عدم استفاده همسرش از کاندوم و اجبار او به مصرف قرص،

دیگری از بی توجهی همسرش به ارگاسم او،

یکی  از مجبور شدن به انجام حرکاتی که نمی پسندد،

و دیگری از عدم توجه همسر به خستگی او و یا بی میلی او،

و دیگری...

و دیگری...

اما

همه در یک چیز مشترکند،

سکس نه تنها برای آنها لذت بخش نیست بلکه وظیفه ای است شکنجه آور که باید از آن فرار کنند.

هیچکس نمیتواند آزار روحی و جسمی پنهان در این رفتارها را منکر شود.قانون اما این موارد را ندیده است.به عمد ندیده است چرا  که هزاران نوشتار دینی وجود دارد که بدن زن را ملک مرد میداند و او حق دارد هرکاری میخواهد با آن انجام دهد.

تا آنجا که مربوط میشود به نارضایتی از انجام امور ناخوشایند و یا آسیب های روحی ناشی از عدم رسیدن به ارگاسم که دادگاهها تقریا هیچ دخاتی ندارند؛ آنجا هم که کار به کبودی روی بدن وسوختگی و شکستگی و پارگی برسد باید گواهی پزشکی قانونی همراه باشد تا قاضی تصمیمی اتخاذ کند و حتی با فرض اینکه زنان تا زمانی که آثار این وقایع روی بدن آنها باقی است بخواهند پیگیری کنند هم، این شرم و حیای زنانه مگر رخصت میدهد که اینان تن به معاینه پزشک بسپارند و دم بر آرند از آسیبها و شکنجه هایشان پیش روی یک قاضی مرد ؟!

.زندگی روزمره زنان ما با تجاوز شوهرانشان عجین است.آنها آنقدر عادت کرده اند که حتی آن را تجاوز هم نمی خوانند.تجاوززناشویی(marital rape) اما در همه قوانین پیشرفته تعریفش چیزی جز این نیست. جرمی که مانند بسیاری از جرایم دیگر از اهمیت زیادی برخوردار است که مجرم را با عواقب سنگینی روبرو می کند.دلیلش هم بسیار ساده است.سکس رابطه ای است دو طرفه که باید رضایت خاطر هر دو طرف را فراهم سازد و هردو  به یک اندازه از آن سهم می برند.

در قوانین ما متاسفانه اثبات تجاوز مرد غریبه آنقدر سخت و نفس گیر است که بسیاری ترجیح میدهند مجازات مرد غریبه را هم به خدا بسپارند تا به دست دادگاه دیگر چه رسد به تجاوزهایی که در چاردیواری امن خانه رخ میدهد و کاملا قانونی و شرعی محسوب می شود.