جسارت پوران درخشنده عزیز برای پرداختن به موضوعی چنین غریب در ادبیات رسانه و چنین رایج در بطن جامعه واقعا ستودنی بود!
آزار و اذیت جنسی کودکان متاسفانه همانقدر که وقوعش معمول است کتمان ان توسط کودکان متداول تر است. بسیاری از ما نه تنها به این مساله فکر نمیکنیم بلکه هرگز تصور هم نمیکنیم بسیاری از اطرافیان ما احتمالا قربانی چنین خشونتی بوده اند. و بنابراین به راحتی اعتماد میکنیم و یا به میزان کافی احتیاط نمیکنیم، در این میان رسانه ها هستند که باید مردم را نسبت به آنچه در جامعه اتفاق می افتد حساس و آگاه نمایند، که متاسفانه به دلیل وجود خط قرمزهای بسیار بسیار زیاد معمولا این وظیفه به ورطه فراموشی سپرده می شود.
اما فیلم " هیس..." به خوبی این پیام را منتقل میکند و باز به خوبی به موضوعی به نام " آبرو " می پردازد.
اگرچه قربانیان کودک آزاری هم دختران هستند و هم پسران، اما به دلیل وجود مفاهیمی مانند" ناموس" ، " غیرت" و "آبرو" دختران آسیبهایبیشتری می بینند.پدران غیرتمند عمدتا ترجیح میدهند آبروی ناموسشان در میان دوست و آشنا نریزد ، حالا چه باک اگر دخترانشان همیشه احساس گناه کنند و یا خود را ناپاک بدانند و هرگز مجازات مجرم را نبینند!
من یقین دارم نویسنده فیلم اگر اختیار داشت عوارض بسیار ناشی از این اتفاق را واضحتر بیان میکرد: بسیاری از این دختران برای همیشه از رابطه جنسی متنفر و فراری هستند، بسیاری از این پسران به دیگران تجاوز می زنند و بسیاری از این کودکان همیشه به انتقام می اندیشند!
پیام فیلم بسیار واضح و خوب بیان شده بود :
" هرچه قدر شرایط را برای مجازات مجرمین بیشتر فراهم کنیم بهتر مانع تکرار جرم می شویم و از افراد بیشتری حمایت کرده ایم" و " هرچه قدر بیشتر درک کنیم حمایت واقعی از اطرافیانمان مهمتر از حرف و سخن مردم است، کودکان سالم تری خواهیم داشت"
.JPG)
پی نوشت۱: در پایان فیلم ارزو میکردم کاش کارگردان محترم و بزرگمان مفهوم " دفاع از خود " را هم در میان دفاعیات وکیل گنجانده بودند تا همانگونه که الفاظی مانند " آزار جنسی" بر روی پرده سینما تکرار میشد این مفهوم غریب هم به گوش مردم و شاید تصمیم گیرندگان نیز آشنا تر می گشت. اگرچه من می دانم دادگاه ها این تعبیر را جدی نمیگیرند و این را هم می دانم که بر اساس مستندات موجود در فیلم امکان اثبات این ادعا وجود نداشت. اما معتقدم فرصت مناسبی بود تا به مردم بگوییم حق دارند از جان و مال و ناموس خود و یا دیگری محافظت نمایند.
پی نوشت ۲: از صمیم قلب متاسفم برای خانواده هایی که بدون اطلاع از مفهوم فیلم کودکان خود را به سینما میبرند. و بسیار متاسف ترم از اینکه بعد از گذشت نیم ساعت از فیلم و مشخص شدن مفهوم آن تنها تعداد اندکی از آنها کودکانشان را خارج میکنند و الباقی تا انتهای فیلم می نشیند و من نمیدانم چه پاسخی برای حجم ترسی که به قلب کودکشان ریخته است دارند؟!!
